بهار از نو! دوستی از نو!

شدت و ضعف عشق رابطه ی مستقیمی با فداکاری دارد هر چه فداکاری بیشتر باشد عشق هم بیشتر است. و هر چه انسانها با آدم های فرهیخته سر و کار داشته باشند تمایل به عشق به یک نفر  در آن ها کاسته می شود و به دوستی گرایش پیدا می کنند و ازدواجی که سرشار از فداکاری است.

وقتی آدم ها جهان را یک بعدی و همه یا هیچ می بینند، عاشق یک نفر می شوند و آن چنان به او می چسبند که زندگی خود و دیگری را زهر می کنند. و سر آخر مجبور به فاصله می شوند در حالی که در اطراف آدمی پر است از انسانهایی که لیاقت عشق را دارند آنها از بس دنیای خودشان را کوچک کرده اند می گویند یا این و یا هیچ کس دیگر!!! و با این روند بقول خانم حاجی رسولی ها آن چنان دیگری را غرق محبت می کنند که دیگری را خفه می کنند و دست آخر با این روند تکراری فاصله و ترک رابطه را پیشه می کنند و به افسردگی پناه می برند. چرا که ایجاد کردن فاصله با دیگری خود آسیب زا است. 

بیاییم به احساسات خود اهمیت بدهیم و به احساسات دیگری هم اهمیت بدهیم و فکرمان را وسعت ببخشیم. و فاصله ها را با دوستی و همکاری کم کنیم نه اینکه با عشق و شیدایی بیشترش کنیم.