بررسی اشعار غمگین بعد از شکست عاطفی برای افراد ضعیف (و برای افراد با ثبات هیجانی نه شنیدن در خواستگاری رسمی)

1- اشعار گفته شده از طرف من کودک: در این اشعار من کودک مظلوم نمایی می کند. کلماتی نظیر بیوفایی و حرمان و یاس و ندوه در آن دیده می شود. من کودک حقارت دارد و از محبوب انتظار ترکش را نداشته و برای بازگشتش زار می زند مانند کودکی که تا مادرش بیاید گریه و زاری می کند. در برخی از این اشعار بازی گرفتن وجود دارد. نوعی کلک بازی با گفتن بی رویه ی «من ناراحتم»

2- من والد: در این اشعار که بیشتر در اشعار شهریار و مهدی حمیدی دیده می شود. فرد جفا دیده از محبوب به شدت ناراحت است و او را سرزنش می کند و از بی وفایی و سخت دلی او بر خود نمی گیرد و او را محتاج خویش می بیند و حتی محبوب را تحقیر می کند.

3- من بالغ: تحلیل می کند و ترک محبوب را می سنجد و سعی می کند دلیل قانع کننده و علمی ای برای این بحران بیابد. برخی از افراد منطقی سازی می کنند. و نمی توانند تحلیل کنند. 

اشعار دیگری هم وجود دارد که مربوط به شکست نیست. بلکه مربوط به ایجاد شدن فاصله و دوری بالاجبار تحصیلات و سربازی و یا بیماری و جنگ  و  .... است که بسیار دلنشین و نشاط آور است و برآمده از عشق بالغانه می باشد:

 من منسجم کودک و بالغ: در این اشعار هر دو محبوب، با شخصیتی متکی بر خویش دلیل دوری خود را با هم بررسی می کنند و شرایط را با دیدی گسترده مد نظر قرار می دهند و با مسئولیت پذیری بالا و دلداری و ناراحتی همدیگر را ترک می گویند و این ترک شدن را به فال نیک می گیرند و رابطه متعهدانه ای با همدیگر برقرار می سازند. این نو عی رواداری به حال همدیگر و احترام گذاشتن به شخصیت فرد ترک شده است. البته به درایت بالایی از فرد ترک کننده محتاج است. مضمون این اشعار بیشتر غم و فاصله و یادآوری خاطرات و لحظه های شیرین محبوبین با هم است. معمولا کسانی که شخصیت رشد یافته دارند در این دسته قرار می گیرند. 

شعری از فروع فرخزاد تقدیم شما:

دلم گرفته است

دلم گرفته است

به ایوان میروم و انگشتانم را

بر پوست کشیده شب می کشم

چراغهای رابطه تاریکند

چراغهای رابطه تاریکند

کسی مرا به آفتاب

معرفی نخواهد کرد

کسی مرا به میهمانی گنجشکها نخواهد برد

پرواز را به خاطر بسپار

پرنده مردنی است